Wat?
Ooit verloor ik mijn hart aan Nepal. Het raakte mij hoeveel moeite het kost om alles weer op te bouwen na de aardbeving van 2015. Ja u leest het goed: 2015! Afgelopen winter vloog ik naar de Bungamati regio, recht onder het altijd bruisende en stoffige Kathmandu. Om een viertal scholen te bezoeken waar stromend water, toiletten en een schoolplein niet de standaard zijn. Waar lichamelijke opvoeding uit een boekje wordt geleerd en kinderen bij gebrek aan schoenen op slippers naar school komen.
Waarom?
Wist u dat wij tot de rijkste paar procent van onze wereldbevolking horen? Met mijn 35 jaar kan en wil ik eenvoudigweg niet meer enkel reizen voor mijn eigen plezier. Daarnaast vind ik dat we allemaal recht hebben op dromen. Maar om te kunnen dromen heb je toegang nodig tot scholing. Scholing in fatsoenlijke omstandigheden.
Hoe?
Samen met de Bungamati foundation willen wij vier scholen gaan helpen aan het volgende:


